Τα τροχαία ατυχήματα εκτιμάται διεθνώς ότι αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου, μετά τις καρδιοπάθειες και τον καρκίνο. Μάλιστα, θα έλεγε κανείς, ότι οι θάνατοι από τροχαία ατυχήματα είναι περισσότερο οδυνηροί από οποιαδήποτε άλλη αιτία και αυτό γιατί θύματα των τροχών είναι κατά κανόνα άτομα υγιή, ζωντανά και δραστήρια, μέχρι βεβαίως, τη στιγμή που θα συμβεί το μοιραίο ατύχημα. Είναι δε ακόμα τραγικότερα τα ατυχήματα αυτά, όταν έχουν σαν αποτέλεσμα το "ξεκλήρισμα" ολόκληρων οικογενειών . Η χώρα μας, δυστυχώς, εμφανίζει υψηλό δείκτη τροχαίων ατυχημάτων με αυξητικές μάλιστα τάσεις. Κάθε χρόνο, περίπου 2.500 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα και περισσότεροι από 30.000 τραυματίζονται σοβαρά ή ελαφρά.
Σχηματικά θα λέγαμε ότι κάθε χρόνο οι κάτοικοι μιας κωμόπολης της Ελλάδας των 2.500 κατοίκων χάνονται σε τροχαία ατυχήματα, ενώ οι κάτοικοι μιας επαρχιούπολης 30.000 ατόμων, τραυματίζονται σοβαρά ή ελαφρά.
Ας δούμε τώρα το ζήτημα από άλλη οπτική γωνία, για τη σύγκριση σχετικών μεγεθών. Σε όλη τη χώρα οι ανθρωποκτονίες και οι απόπειρες ανθρωποκτονιών , οι οποίες, όπως είναι φυσικό, συγκλονίζουν την κοινή γνώμη και "κοσμούν" τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, λόγω της βιαιότητάς τους, δεν ξεπερνούν τις 200 κατ' έτος. Ομοίως, τα εργατικά ατυχήματα, που έχουν σαν αποτέλεσμα το θάνατο ή τη διαρκή ανικανότητα, δεν υπερβαίνουν τα 150. Η παράθεση των παραπάνω στοιχείων γίνεται μόνο και μόνο για να τονιστεί ο μεγάλος αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων και η μεγαλύτερη πιθανότητα που υπάρχει να γίνει κάποιος θύμα τροχαίου δυστυχήματος.
